Dagboek deel 9

Sorry voor het late posten, het internet heeft Afrikaanse normen: Het is traag en werkt slechts af en toe, als het zin heeft.


Woensdag 27 februari 2008

Na een onrustige nacht zijn we vroeg opgestaan omdat we toch niet meer konden slapen. De geluiden die we ’s nachts horen zijn voor ons heel vreemd. We kunnen ze niet goed plaatsen, waardoor we van alles schrikken. We zijn dan naar de computerzaal gegaan, en we zijn voor het school beginnen werken. Op één dag hebben we echt heel hard gewerkt, en hebben we onze lesvoorbereidingen voor de eerste week zo goed als afgewerkt. We hebben ook nog aan ons educatief spel gewerkt. Doordat we goed hebben gewerkt vliegt de tijd! Voor dat we het wisten was het al weer tijd voor het avondeten. Naar goede traditie hebben we weer frietjes gegeten. Dit smaakte wel na een dag van hard werken! ’s Avonds hebben we nog veel gepraat, en het werd snel later. We zijn dan maar gaan slapen want we hadden nog veel werk voor de boeg! Hopelijk kunnen we deze nacht een beetje beter slapen… .

Groetjes!!

Donderdag 28 februari 2008

Na een nacht van redelijke rust zijn we onmiddellijk begonnen met het voorbereiden van ons thema. We hebben nog heel wat werk, dus zijn we onmiddellijk naar de computerzaal gegaan. Hier hebben we de nodige mailtjes verzonden, en informatie opgezocht. Eens we weer thuis waren zijn we verder gegaan met het voorbereiden. Je merkt het, we zijn veel bezig met het voorbereiden van onze stageweken die er gaan aankomen! We zijn ook al begonnen aan het praktisch gedeelte van ons eindwerk, namelijk het werken aan structuur. Ook hier hebben we al enkele dingen voor gedaan: cijfers en hoeveelheden aanbrengen, een klasschikking uitgetekend, ideeën opgeschreven, … . ’s Avonds was het plan om spelregels te verzinnen, maar weer slaagden we er niet in om door te werken wegens te praatgrage personen… :-) ! Dus het zal iets voor morgen worden! Of voor… . We zijn echt moe, maar we beseffen dat we nog veel werk hebben! We weten nu al dat we lekker gaan slapen!!

Slaapwel!
Vrijdag 29 februari 2008

Vandaag is een speciale dag, een schrikkeldag. Aangezien dit maar om de 4 jaar voorkomt, én wij nu in Gambia zitten, moet dit een speciale dag worden! Eentje om goed te onthouden. Na een goede nachtrust gingen we vol goede moed naar de computerzaal. Eens aangekomen, merkten we al snel dat we niet veel konden opzoeken. Het internet lag (weeral) plat. We zijn dan maar terug naar huis gegaan om daar op ons gemakje verder te werken. In de namiddag, en dus ook in de warmste uren van de dag, zijn we naar de winkel geweest. Het was een heel avontuur! We vertrokken met een volle volle bustaxi. Ans zat op een autoband en Kristien hong bijna uit het raam.Tijdens de rit draaide de vrouw voor ons zich om en grabbelde in haar ton. Rarara wat kwam hieruit…? Een handvol piepkleine visjes, die nog leefde. Van een verrassing gesproken! De visjes spartelde rustig op haar hand terwijl wij toch wel schrokken, aangezien we niet veel beweging konden maken in de overvolle bustaxi. Wat leverde dit op…? Een overvolle bustaxi die ons (in ons gezicht) uitlachten. Vriendelijke Gambianen, toch? :-) Dus zijn we maar afgestapt halverwege de rit. Geen goed idee, bleek achteraf. Stel je voor: 2 blanke meiden samen met een blauwe koelbox die door een rij van 5 personen moesten wringen. Hierna zijn we in een volgende bustaxi gestapt om onze eindbestemming te bereiken. In de winkel hebben we wat etenswaren gekocht om de komende dagen mee door te komen. Hierna moesten we vervoer zoeken om terug naar Sanyang te geraken. Overal was politie te zien, kortom de hele straat stond op zijn kop. Even later merkten we wat de oorzaak hiervan was: de president, in een jeeplimousine, die samen met zijn gevolg van 10 auto’s door de straat kwam. Alle auto’s moesten aan de kant gaan zodat alles veilig kon verlopen. Maar, een automobilist besliste hier anders over. Hij kreeg dan ook al snel de hele politie rond zijn auto. Spektakel alom! Met de bustaxi aangekomen in het dorpje, hebben we even gerust omdat het een vermoeiende trip was. ’s Avonds hebben we nog enkele tekeningen gemaakt en daarna zijn we in ons bed gekropen. Jaja, vandaag was dus een dag die we niet snel zullen vergeten!

Dikke knuffel!

Zaterdag 1 maart 2008

Vandaag wordt het een spannende dag. Om 10 uur hebben we afgesproken met de leerkrachten van ons schooltje. We moeten onze voorbereidingen laten zien, en hen hierover laten oordelen. Op die manier weten ze ook hoe wij te werk gaan met onze voorbereidingen en kunnen zij dit ook later verder toepassen bij hun eigen voorbereidingen. Al snel merkten we dat we niet om 10 uur zouden kunnen beginnen, het werd snel half elf. Met slechts een half uurtje vertraging lukte het ons om toch te starten. De voorbereidingen werden goedgekeurd, en de leerkrachten waren heel enthousiast. Je merkt het, zij zijn echt gemotiveerd om mee te werken! Na de vergadering hebben we nog een hele poos verder gewerkt aan onze voorbereidingen. In de late namiddag hebben we nog bezoek gehad van Bubba, de schooldirecteur. Hij heeft ons nog heel wat praktische tips gegeven waardoor ons verblijf hier nog aangenamer zou kunnen verlopen! Het is echt fijn dat de menen hier ons zo willen helpen. ’s Avonds hebben we er nog een rustig avondje van gemaakt, en dan… snel naar bed want morgen gaan we zwemmen!!!

Daaaag!!

Zondag 2 maart 2008

We hebben echt goed geslapen deze nacht! We zijn zelfs niet wakker geworden van het gebed ’s morgens (of toch niet lang…). We hadden een vergadering om tien uur met de leerkrachten om verder te gaan met het voorbereiden van de volgende week. Ze moesten samen met ons tekeningen maken om deze later te bevestigen aan de muur, zodat de klas er leuker uit zal zien! Wanneer deze besprekingen achter de rug waren zijn we naar Senegambia gegaan om er te gaan zwemmen. Dit deed ongelofelijk deugd. Toen we in het zwembad zaten hoorden we plotseling bekende klanken. Er zaten mensen van Oostmalle in het water! Zij hebben ons nog enkele leuke tips doorgegeven, zodat we zeker nog weten wat doen de komende weken! Na enkele uurtjes zonnen en zwemmen zijn we naar het strand gegaan om een groot bord vers fruit te eten! In één woord: ZALIG! Daarna zijn we terug gegaan met een (grote) bustaxi. Wanneer we thuiskwamen viel ons plots op dat we net iets te lang in het zonnetje hadden gelegen, en zagen we met twee vuurrood. Maar, zo hebben we toch ook een kleurtje… . Eens thuis hebben we nog wat voor school gewerkt, en ijverig getekend. Daarna zijn we vroeg gaan slapen, want het was best een vermoeiende dag!

Dikke knuffel… .