Dagboek

Vrijdag 8 februari

We vertrekken! Na een goei twee uur rijden, zijn we aangekomen in Schiphol. Daar moesten we al even zoeken om op de juiste plaats terecht te komen. Het inchecken verliep erg vlot. Dit was al een klein wonder want we hadden behoorlijk wat overgewicht mee. We ondervonden geen problemen, en niemand was iets vergeten mee te nemen. Daarna volgde het afscheid. Dit was voor ons allemaal wel een moeilijk moment. Vele traantjes zijn er gevloeid, maar daarna zijn we toch vertrokken. Door de passencontrole, door de vele gangen tot aan de juiste gate. Na en half uurtje wachten was de rij al heel lang geworden, tot plots op de schermen verscheen dat we ons moesten verplaatsen naar een andere gate. D28, daar zouden we vertrekken naar Banjul. We zagen door het raampje de verschillende koffers opgeladen worden. Daarna konden we de vlieger op. We stijgen op met een vertraging van anderhalf uur. Dit valt dan al bij al nog wel mee. We zitten met vier bij elkaar. Alleen is het wel jammer dat er een iemand met een gang tussen zit. Maar zij heeft wel het gezelschap gekregen van 2 vriendelijke Belgen, die haar doorheen de vlucht vele aardrijkskundige tips geeft. Nu zitten we boven in de lucht, om 18.15 u (om precies te zijn boven de Sahara) en hebben we al 3 uur en een half gevlogen. We hangen op 10 000 meter hoogte, en ze spelen de film RatatouilleJ. We gaan tegen een snelheid van 820 km per uur. Snel dus nadert ons avontuur in Gambia. We hebben op de vlieger ook gegeten. We kregen patatjes met erwtjes en maïs en 2 (kleine) bouletten. Daarbij zat ook nog een klein potje met pasta. Hierbij zaten ook nog olijven en zalm. We kregen ook een klein kaasje om op te eten. Als nagerecht kregen we dan een stukje appelcake (met amandelen denk ikJ). Over het algemeen nog redelijk lekker. Eens geland in Banjul werden we opgewacht door een (gammele) bus. Deze bracht ons naar een gebouw. Dit was onze eerste kennismaking met de plaatselijke bevolking. Dankzij blonde haren heb je hier wel een streepje voorJ. Aan de douane moesten we onze reispassen laten zien samen met het immigratieformulier, toch al een momentje van stress voor ons! Gelukkig stond Fajatta ons al op te wachten. We hebben dan onze bagage op de karretjes geladen. Fajatta zorgde ervoor dat we snel door de verschillende controles door waren. Abdoulie stond al klaar met de wagen, maar die bleek te klein te zijn voor 4 personen en de bijbehorende bagage. Fajatta ging op zoek naar een extra auto, terwijl Abdoulie de bagage op en in de auto laadde. Een hele belevenis, en een grappig gezicht! J. Nu op weg naar ons hotel Mansea Beach. Het was een hotel volgens Afrikaanse normen, dus niet echt comfortabel. We zijn nog een cola gaan drinken (flesjes van 33cl!!). En daarna zijn we in bed gekropen. Jammer van de muggen die ons wakker hebben gehouden die nacht.
Morgen zien we Gambia dan voor het eerst bij daglicht!
Slaapwel!!


Zaterdag 9 februari

We worden wakker met het geluid van vogels. De nacht was kort maar we hadden toch iets geslapen. Doordat er heel wat muggen in de kamer zaten zat slapen er jammer genoeg niet veel in. We maakten ons klaar voor het ontbijt. Het was een buffet. We vonden er tapalappa (brood in Gambia), confituur van aardbeien en andere bessen. Er was een soort van Engels ontbijt (bonen, spiegelei en worst) en er was cornflakes. Voor te drinken was er fruitsap en thee of koffie. Als nagerecht kon je ook nog bananen eten. Wanneer we aan de ontbijttafel zaten kregen we plots bezoek van apen. Deze aten alles op wat er voor het grijpen lag, dus vele bananen moesten er aan geloven. Dit vonden we wel speciaal…!
We hadden om negen uur afgesproken met Fajatta, dus we gingen onze spullen nemen en naar de uitgang. Dan kwamen we pas echt in contact met de Afrikaanse cultuur, stiptheid nemen ze niet namelijk zo nauw!  Om elf uur kwam Fakatta er aan, en hadden we eindelijk een taxi om mee verder te rijden. Al de valiezen gingen op de auto, of erin. We gingen dan naar een wisselkantoortje om ons geld te wisselen. We hadden geluk dat we Fajatta en Abdoulie bijhadden, want de mensen proberen om ons te bedriegen waar we zelf bijstaan. Het geld werd dus 5 keer nageteld voordat we het meenamen. Wanneer we het geld dan in handen hadden kwamen we tot het besluit dat dit helemaal niet in onze portefeuille paste. Het pakje geld bestond uit 50 briefjes, dus een hele stapel! Wanneer dit geregeld was zijn we met het busje naar ons huis in Sanyang gereden. Daarna hebben we onze bagage achtergelaten, en zijn we gaan winkelen in Serekunda. Daar deden we onze inkopen voor de volgende dagen. We kochten onder andere pasta, currypoeder, soep, cornflakes, … .
Daarna ging Abdoelie naar huis, en moesten we alleen terug met de bustaxi. In Sanyang maakten we dan kennis met Lamin Kebbeh en Lamin Sambou, 2 fantastische mensen waarop we steeds kunnen rekenen.
Daarna maakten we onze eerste maaltijd in ons huisje. (spaghetti) Daarna hebben we ons gesetteld en gedoucht.
Wanneer we er weer helemaal voor waren zijn we de buurt wat gaan verkennen. We kregen veel aandacht van de plaatselijke bevolking, en kregen zelfs een persoonlijke escorte mee. Hij vertelde ons waar we konden telefoneren, en op internet konden gaan.
’s Avonds kregen we dan nog bezoek van Lamin, hij bracht enkele verschillende appelsienen. Hij leerde ons deze schillen, en de smaken kennen. Het was erg lekker!  Hij bracht ook een zakje schelpen mee, en hij vertelde ons dat deze ‘good-luck’ brachten. We hebben hiervan ons eigen ‘kunstwerkje’ van gemaakt, om ons huisje wat gezellig te maken. (foto volgt nog). Hij leerde ons ook enkele woordjes Madinka, op die manier kunnen we communiceren met de plaatselijke bevolking. Al is het maar een basis!! Vb. Isama: Goedemorgen! ; Kodi tanante: Hoe gaat het? ; Itonding: Wat is je naam?
Kortom, het was een drukke dag, met veel verschillende indrukken.
Tot morgen!