donderdag 28 februari 2008
woensdag 27 februari 2008
Dagboek deel 8
Maandag 25 februari 2008
We zijn op tijd opgestaan omdat onze eerste echte werkweek van start is gegaan. We zijn naar de computerzaal geweest waar we de nodige mails hebben verzonden, zodat iedereen toch weer even op de hoogte is. Daarna zijn we naar de bibliotheek gegaan en hier hebben we heel wat interessante boeken gevonden, die ze helaas zelf niet gebruiken. Maar gelukkig kunnen wij er toch nog iets nuttig mee verrichten. We hebben heel wat boeken mee naar huis genomen, en daarna zijn we begonnen met het voorbereiden van ons eerste thema: De zintuigen. We zijn nog iets heel belangrijks vergeten te melden de afgelopen dagen, namelijk dat we vanaf nu echte Gambianen zijn. We hebben dan ook Gambiaanse namen gekregen. Kristien heet voortaan Isatou en Ans heet Mariama. Zoals echte Gambianen het voordoen heeft Kristien het ook aangedurfd om haar haar te laten vlechten. Nu is ze pas echt Afrikaans getint!! ’s Avonds was het nog een rustige avond, en zijn we redelijk vroeg gaan slapen.
Ihorara!!
Mariama and Isatou
Dinsdag 26 februari 2008
Vandaag zijn we naar Senegambia geweest. We zijn enkele hotels gaan bezoeken om eens te kijken waar we in de paasvakantie zouden kunnen overnachten. We zijn speciaal heel vroeg vertrokken zodat we zeker tegen de echte warmte terug thuis zouden zijn. We hebben wel een fikse wandeling gedaan, en het zonnetje scheen al goed… dus je kan al raden wat het gevolg is! Rood…:-) Klaar om op te eten dus! We hebben ’s middags, naar wekelijkse traditie, dus ook lekker gegeten in Senegambia. Eens terug thuis hebben we nog voor het school gewerkt. ’s Avonds hebben we het gezellig gemaakt en hebben we nog naar een film gekeken. Het lijkt een rustige dag geweest te zijn, maar geloof ons, het was best vermoeiend!
Dikke knuffel!
maandag 25 februari 2008
Dagboek deel 7
Vrijdag 22 februari 2008
Vroeg opstaan, want we moeten om half 9 zeker op school zijn. Vandaag komen we voor het eerst in contact met de ouders van de kinderen tijdens een oudercontact. We hebben, naar Afrikaanse normen, weer een tijdje moeten wachten voordat de vergadering echt kon beginnen. Om tien uur waren de meeste ouders aanwezig en kon dus het oudercontact beginnen. De vergadering heeft redelijk lang geduurd omdat alles moest vertaald worden. Zowel van de ouders naar ons toe als van ons naar de ouders toe. We hebben wel echt een goed gevoel overgehouden aan deze vergadering omdat de ouders nu echt wisten wat wij komen doen in Sanyang, en dat we nu ook echt aanvaard worden als leerkrachten. Daarna zijn we naar de internethut gegaan om even te corresponderen met vrienden uit het verre België. Daarna hebben we thuis voor het school gewerkt. ’s Avonds, ja ’s avonds is het goed J van temperatuur. Dus waren we van plan om vroeg in ons bed te kruipen. Dit is er niet van gekomen door twee redenen: 1. Wij babbelen veel te graag, en 2. er kwam weer eens een onverwachte 8-potige bezoeker onze rust verstoren. Gevolg: koelbloedig ingemaakt door Kristien. (Ans moedigde Kristien aan vanop een veilige afstand). Daarna zijn we dan toch gaan slapen, of toch een poging gedaan tot… .
Tot morgen!!
Zaterdag 23 februari 2008
We staan weer eens op tijd op want de schooldirecteur komt ons halen om mee te gaan naar de sportdag in een dorpje verderop. We hadden om neger uur afgesproken en we vertrokken daadwerkelijk om 10.30u. Toch wel een aanpassing hoor, dit Afrikaanse leven. Wanneer we dan aankwamen in het schooltje bleken er nog heel wat schooltjes niet aanwezig te zijn. We wachten, we wachten, … en ja hoor we wachten. Tot half vier in de namiddag. Toen begon de sportdag. Voor dat de sportdag begon hebben de kinderen dan vrij mogen spelen en hebben ze eten gekregen van de plaatselijke kookploeg.Toen de buikjes goed gevuld waren mochten ze nog even spelen in de speeltuin. Dit was voor hen een hele nieuwe wereld die openging. Wanneer alle scholen aanwezig waren kon dan het echte sporten beginnen. De winnaar van elke proef werd geselecteerd om hun school te vertegenwoordigen op de Onafhankelijksdag (15 maart 2008). Na de sportdag gingen we met zen allen met de bus taxi naar huis. De kinderen waren moe, maar ook wij hadden het best lastig om wakker te blijven. We hebben ’s avonds nog lekker gegeten, en zijn daarna snel in ons bed gekropen.
Tot morgen!
Zondag 24 februari 2008
Deze morgen zijn we naar het marktje geweest in Brikama. We hadden juist pech dat er een volle bus-taxi vertrok voor onze neus. We moesten dus een hele tijd wachten voor er weer een volle bus taxi vertrok. Eens vertrokken duurde het een hele tijd voor we aankwamen, want de chauffeur reed niet zo erg snel… . In Brikama hebben we stoffen gekocht om kleren van te laten maken en eten. Maandag doen we de stof binnen om iets te laten maken. Na de middag is Sutay naar ons gekomen om Kristien haar haar in vlechtjes te doen. Eerst hebben we dit geprobeerd met haar eigen haar, maar omdat dit snel loste zijn we nephaar gaan kopen dat dezelfde kleur heeft als het eigen haar. Het duurde een hele tijd voordat al het haar gevlecht was. Het resultaat is toch geslaagd en lekker verfrissend. Vanaf nu heeft Kristien dus tijdelijk lang(er) haar. In de avond zijn we naar de klerenmaker geweest om onze uniformen te gaan afhalen, maar enkel de rokken waren af. De hemden moesten nog gemaakt worden, dus morgenmiddag mogen we ons hele uniform gaan halen en passen. We zijn benieuwd! Het uniform is een streepjesrok met daarop een ruitjeshemd… :-) Omdat het vandaag een warme dag was, maken we er nog een rustige avond van.
Dikke kus!
vrijdag 22 februari 2008
Dagboek deel 6
19 februari 2008
We dachten, lekker lang uitslapen… . Maar, wat had je ook anders verwacht, was dit niet het geval. Normaal gezien hadden we een verlofdag, maar plots stond Mia aan onze deur. Bleek dat er toch kindjes waren die naar school wilden gaan. Dus hebben we ons snel klaar gemaakt, en zijn we met de kinderen naar school gegaan. We hadden niets voorbereid dus dit was best spannend. We hadden dan toch het idee om de kinderen te laten kleuren. Blijkbaar was dit voor hen een hele ervaring, en wisten ze ook niet meteen wat te doen met die verschillende kleurpotloodjes en stiften. Uiteindelijk bleken er hele mooie tekeningen uit te komen. Deze werden dan ook met trots opgehangen in de klasjes. Wanneer we terug thuis kwamen hebben we eerst iets gegeten. Daarna hebben we onze verslagen gemaakt, en zijn we naar Senegambia gegaan. We hadden vooraf het idee om eens lekker te gaan eten. We kozen voor een pizzeria, en aten er elk een grote pizza. Dit deed best deugd na enkele weken redelijk eenvoudig gegeten te hebben. Daarna zijn we in een hotel op internet gegaan, omdat we enkele foto’s wilden posten op onze blog. Het internet in dit hotel was ook veel sneller dan in ons dorpje. We konden er dus zonder (of toch weinig) problemen onze foto’s op plaatsen. Daarna namen we een taxi naar huis, en gingen we slapen. Dit deed best deugd, na zo’n vermoeiende dag.
20 februari 2008
Na een nacht van weinig slaap volgde er ook een rustige dag.
’s Morgens zijn we opgestaan, en zijn we naar het Kobisalaschooltje gegaan. We kregen hier een verwelkoming van de directeur en van de directeur van de lower basic school van Sanyang. We werden officieel voorgesteld in de verschillende klasjes. Het was dan ook een leuke ervaring dat er sommige kinderen ons nog herkenden van de dag op het strand. We hebben ook T-shirten gekregen van het schooltje. Daarna zijn we naar huis gegaan en merkte we op dat er een stroompanne was. We hadden dus geen elektriciteit, en er was dan ook geen mogelijkheid om op internet te gaan. Vandaar ook ons laat posten op deze blog. We hebben dan de kaarsjes aangestoken en het gezellig gemaakt. Je kan dus toch van een negatieve ervaring iets positiefs maken. We hebben frietjes gebakken in de pan en hierbij een hamburger gegeten. Al bij al dus nog niet eens zo slecht gegeten. Alleen jammer dat ook onze gasbus bleek leeg te zijn. Nu konden we niets meer warm maken, en moesten we het doen met datgene wat we hadden.
Hopelijk volgt er morgen een leukere dag!
Tot morgen!!
21 februari 2008
Vandaag hebben we een afspraak met Bubba, en de directeur van de Lower basic school van Sanyang. Hij vertelde ons dat we gebruik mogen maken van al de faciliteiten die de school heeft. Dit wil dus zeggen dat we vanaf nu mogen opzoeken in hun bibliotheekje, onze computers mogen aansluiten op hun netwerk, … . Dit was natuurlijk heel goed voor ons. We maakten ons schema op van de komende maanden, en ook enkele afspraken werden op papier gezet. Om één uur plaatselijke tijd hadden we dan een afspraak met de leerkrachten om dit schema te overlopen en ook de gemaakte afspraken te overlopen. Voor hen was dit alles een heel nieuwe werkwijze. Maar het bleek snel dat zij hier ook wilden voor open staan. Ze zagen het helemaal zitten. En wij natuurlijk ook!
Nadien zijn we naar het huis gegaan van Sutay, een leerkracht van het schooltje. Voor ons wel erg interessant, omdat dit de eerste keer was dat wij echt bij iemand thuis zijn geweest. Het bleek er ook best gezellig te zijn!
Eens thuis gekomen hebben we spaghetti gemaakt, en is Kristien beginnen wassen. Gevolg: Een waslijn doorheen het huis, met heel wat gewassen goed! Een voordeel: Het ruikt hier ongelofelijk lekker!! Daarna zijn we nog naar Brikama geweest om eten te gaan halen. Dit was nodig want ons voedselrantsoen geraakt stilletjes aan uitgeput!
Op de terugweg van Brikama naar Sanyang bleek dat er enkele kippen aanwezig waren in de bus-taxi. Dit was wel even een verrassing!
Kristien heeft ook de moedige beslissing genomen om terug in de slaapkamer te gaan liggen. Hopelijk vindt ze deze nacht geen bezoekers meer… !
Tot morgen!
We dachten, lekker lang uitslapen… . Maar, wat had je ook anders verwacht, was dit niet het geval. Normaal gezien hadden we een verlofdag, maar plots stond Mia aan onze deur. Bleek dat er toch kindjes waren die naar school wilden gaan. Dus hebben we ons snel klaar gemaakt, en zijn we met de kinderen naar school gegaan. We hadden niets voorbereid dus dit was best spannend. We hadden dan toch het idee om de kinderen te laten kleuren. Blijkbaar was dit voor hen een hele ervaring, en wisten ze ook niet meteen wat te doen met die verschillende kleurpotloodjes en stiften. Uiteindelijk bleken er hele mooie tekeningen uit te komen. Deze werden dan ook met trots opgehangen in de klasjes. Wanneer we terug thuis kwamen hebben we eerst iets gegeten. Daarna hebben we onze verslagen gemaakt, en zijn we naar Senegambia gegaan. We hadden vooraf het idee om eens lekker te gaan eten. We kozen voor een pizzeria, en aten er elk een grote pizza. Dit deed best deugd na enkele weken redelijk eenvoudig gegeten te hebben. Daarna zijn we in een hotel op internet gegaan, omdat we enkele foto’s wilden posten op onze blog. Het internet in dit hotel was ook veel sneller dan in ons dorpje. We konden er dus zonder (of toch weinig) problemen onze foto’s op plaatsen. Daarna namen we een taxi naar huis, en gingen we slapen. Dit deed best deugd, na zo’n vermoeiende dag.
20 februari 2008
Na een nacht van weinig slaap volgde er ook een rustige dag.
’s Morgens zijn we opgestaan, en zijn we naar het Kobisalaschooltje gegaan. We kregen hier een verwelkoming van de directeur en van de directeur van de lower basic school van Sanyang. We werden officieel voorgesteld in de verschillende klasjes. Het was dan ook een leuke ervaring dat er sommige kinderen ons nog herkenden van de dag op het strand. We hebben ook T-shirten gekregen van het schooltje. Daarna zijn we naar huis gegaan en merkte we op dat er een stroompanne was. We hadden dus geen elektriciteit, en er was dan ook geen mogelijkheid om op internet te gaan. Vandaar ook ons laat posten op deze blog. We hebben dan de kaarsjes aangestoken en het gezellig gemaakt. Je kan dus toch van een negatieve ervaring iets positiefs maken. We hebben frietjes gebakken in de pan en hierbij een hamburger gegeten. Al bij al dus nog niet eens zo slecht gegeten. Alleen jammer dat ook onze gasbus bleek leeg te zijn. Nu konden we niets meer warm maken, en moesten we het doen met datgene wat we hadden.
Hopelijk volgt er morgen een leukere dag!
Tot morgen!!
21 februari 2008
Vandaag hebben we een afspraak met Bubba, en de directeur van de Lower basic school van Sanyang. Hij vertelde ons dat we gebruik mogen maken van al de faciliteiten die de school heeft. Dit wil dus zeggen dat we vanaf nu mogen opzoeken in hun bibliotheekje, onze computers mogen aansluiten op hun netwerk, … . Dit was natuurlijk heel goed voor ons. We maakten ons schema op van de komende maanden, en ook enkele afspraken werden op papier gezet. Om één uur plaatselijke tijd hadden we dan een afspraak met de leerkrachten om dit schema te overlopen en ook de gemaakte afspraken te overlopen. Voor hen was dit alles een heel nieuwe werkwijze. Maar het bleek snel dat zij hier ook wilden voor open staan. Ze zagen het helemaal zitten. En wij natuurlijk ook!
Nadien zijn we naar het huis gegaan van Sutay, een leerkracht van het schooltje. Voor ons wel erg interessant, omdat dit de eerste keer was dat wij echt bij iemand thuis zijn geweest. Het bleek er ook best gezellig te zijn!
Eens thuis gekomen hebben we spaghetti gemaakt, en is Kristien beginnen wassen. Gevolg: Een waslijn doorheen het huis, met heel wat gewassen goed! Een voordeel: Het ruikt hier ongelofelijk lekker!! Daarna zijn we nog naar Brikama geweest om eten te gaan halen. Dit was nodig want ons voedselrantsoen geraakt stilletjes aan uitgeput!
Op de terugweg van Brikama naar Sanyang bleek dat er enkele kippen aanwezig waren in de bus-taxi. Dit was wel even een verrassing!
Kristien heeft ook de moedige beslissing genomen om terug in de slaapkamer te gaan liggen. Hopelijk vindt ze deze nacht geen bezoekers meer… !
Tot morgen!
dinsdag 19 februari 2008
17 februari 2008
Deze morgen zijn we naar Brikama geweest om daar naar de markt te gaan. We hebben er vers fruit gekocht en een leuk stofje. We hebben steeds is de brandende hitte rondgelopen, we waren blij dat we in de late namiddag terug in het GamMol-huis waren. Hier hebben we wat tijd genomen om te relaxen, wat te rusten en wat op adem te komen. Daarna besloten we om te gaan koken. Het werd patatjes met spinazie en een kippenhamburger. De spinazie was bevroren, en we vonden er niets beter op dan het in de pan te gooien en te laten ontdooien. Geen goed idee!! Toch is het uiteindelijke maal echt lekker geworden!
Toen we besloten om te gaan slapen gingen we nog een laken nemen om goed in te kunnen slapen. Tot we plots kennis maakten met een ander huisdier. De spin. Geen gewone spin, een GROTE spin. Niet zo eentje zoals we in België kennen. Kristien verdient hier dan ook haar standbeeld! Heldhaftig ging ze de spin te lijf terwijl Ans toekeek van op afstand, met bijpassende geluiden… . Geen verdere commentaar!
Daarna deden we dan toch een poging om te gaan slapen. Niet makkelijk na zo’n kennismaking!
Dada!
18 februari 2008
Vandaag een dag waar we naar uitkeken. We gaan namelijk met de oudste kindjes naar het strand. Normaal is dit hun vrije dag, maar omdat de kindjes hier niet veel om handen hebben en graag naar school gaan, vinden ze dit geweldig! Wij gaan met plezier mee! Om 9 uur was er afgesproken om te vertrekken aan de school, maar omdat we in Afrika zitten werd het al snel een halfuurtje later om te vertrekken :-) geen probleem. We wandelen met z’n allen naar het strand en onderweg heeft de juffrouw een geweldig idee… het begon met de vraag: “Can you run?” Jaja, wij hebben dus een groot deel richting de zee gelopen met de kindjes. Ze vinden dit heel leuk. Dus doen we dit ook maar. In deze hitte is dit extra warm en extra zweten, maar we doen het voor de kindjes. We hebben praktisch aan elke vinger een kindjeshand vast om samen met ons naar het strand te wandelen: lekkere zweethanden krijg je hiervan :-) Aangekomen aan het strand zochten we een leuk plekje om ons te nestelen. Onder een paraplu dus, want anders werd het echt te warm. Al snel wilden we het water in, en ook de kindjes vonden dit een goed idee. Na enkele uren waterpret, kregen we van Mia een tapalapa met boter of mayonaise. En ook een bekertje water. Dit was zeker nodig want het was een bloedhete dag. Tegen 13.00 u besloten we om terug te gaan, het werd ons iets té warm. Met een volle tanki tanki (plaatselijke bus taxi) vertrekken we terug richting het schooltje en richting het dorp. De kindjes waren blijkbaar nog niet moe want ze zongen de hele rit. Eens aangekomen in het GamMol-huis zijn we in slaap gevallen. We waren moe… maar zeker voldaan. Na ons middagdutje zijn we naar de internethut gegaan waar we toch weer even contact hadden met het verre en koude België. Jammer genoeg was het enorm traag en hebben we onze mails niet kunnen lezen. Enkel MSN werkte. We kruipen nu vroeg in ons bedje, want we zijn helemaal op.
Dikke kus van ons allebei!
Deze morgen zijn we naar Brikama geweest om daar naar de markt te gaan. We hebben er vers fruit gekocht en een leuk stofje. We hebben steeds is de brandende hitte rondgelopen, we waren blij dat we in de late namiddag terug in het GamMol-huis waren. Hier hebben we wat tijd genomen om te relaxen, wat te rusten en wat op adem te komen. Daarna besloten we om te gaan koken. Het werd patatjes met spinazie en een kippenhamburger. De spinazie was bevroren, en we vonden er niets beter op dan het in de pan te gooien en te laten ontdooien. Geen goed idee!! Toch is het uiteindelijke maal echt lekker geworden!
Toen we besloten om te gaan slapen gingen we nog een laken nemen om goed in te kunnen slapen. Tot we plots kennis maakten met een ander huisdier. De spin. Geen gewone spin, een GROTE spin. Niet zo eentje zoals we in België kennen. Kristien verdient hier dan ook haar standbeeld! Heldhaftig ging ze de spin te lijf terwijl Ans toekeek van op afstand, met bijpassende geluiden… . Geen verdere commentaar!
Daarna deden we dan toch een poging om te gaan slapen. Niet makkelijk na zo’n kennismaking!
Dada!
18 februari 2008
Vandaag een dag waar we naar uitkeken. We gaan namelijk met de oudste kindjes naar het strand. Normaal is dit hun vrije dag, maar omdat de kindjes hier niet veel om handen hebben en graag naar school gaan, vinden ze dit geweldig! Wij gaan met plezier mee! Om 9 uur was er afgesproken om te vertrekken aan de school, maar omdat we in Afrika zitten werd het al snel een halfuurtje later om te vertrekken :-) geen probleem. We wandelen met z’n allen naar het strand en onderweg heeft de juffrouw een geweldig idee… het begon met de vraag: “Can you run?” Jaja, wij hebben dus een groot deel richting de zee gelopen met de kindjes. Ze vinden dit heel leuk. Dus doen we dit ook maar. In deze hitte is dit extra warm en extra zweten, maar we doen het voor de kindjes. We hebben praktisch aan elke vinger een kindjeshand vast om samen met ons naar het strand te wandelen: lekkere zweethanden krijg je hiervan :-) Aangekomen aan het strand zochten we een leuk plekje om ons te nestelen. Onder een paraplu dus, want anders werd het echt te warm. Al snel wilden we het water in, en ook de kindjes vonden dit een goed idee. Na enkele uren waterpret, kregen we van Mia een tapalapa met boter of mayonaise. En ook een bekertje water. Dit was zeker nodig want het was een bloedhete dag. Tegen 13.00 u besloten we om terug te gaan, het werd ons iets té warm. Met een volle tanki tanki (plaatselijke bus taxi) vertrekken we terug richting het schooltje en richting het dorp. De kindjes waren blijkbaar nog niet moe want ze zongen de hele rit. Eens aangekomen in het GamMol-huis zijn we in slaap gevallen. We waren moe… maar zeker voldaan. Na ons middagdutje zijn we naar de internethut gegaan waar we toch weer even contact hadden met het verre en koude België. Jammer genoeg was het enorm traag en hebben we onze mails niet kunnen lezen. Enkel MSN werkte. We kruipen nu vroeg in ons bedje, want we zijn helemaal op.
Dikke kus van ons allebei!
Dagboek deel 5
17 februari 2008
Deze morgen zijn we naar Brikama geweest om daar naar de markt te gaan. We hebben er vers fruit gekocht en een leuk stofje. We hebben steeds is de brandende hitte rondgelopen, we waren blij dat we in de late namiddag terug in het GamMol-huis waren. Hier hebben we wat tijd genomen om te relaxen, wat te rusten en wat op adem te komen. Daarna besloten we om te gaan koken. Het werd patatjes met spinazie en een kippenhamburger. De spinazie was bevroren, en we vonden er niets beter op dan het in de pan te gooien en te laten ontdooien. Geen goed idee!! Toch is het uiteindelijke maal echt lekker geworden!
Toen we besloten om te gaan slapen gingen we nog een laken nemen om goed in te kunnen slapen. Tot we plots kennis maakten met een ander huisdier. De spin. Geen gewone spin, een GROTE spin. Niet zo eentje zoals we in België kennen. Kristien verdient hier dan ook haar standbeeld! Heldhaftig ging ze de spin te lijf terwijl Ans toekeek van op afstand, met bijpassende geluiden… . Geen verdere commentaar!
Daarna deden we dan toch een poging om te gaan slapen. Niet makkelijk na zo’n kennismaking!
Dada!
18 februari 2008
Vandaag een dag waar we naar uitkeken. We gaan namelijk met de oudste kindjes naar het strand. Normaal is dit hun vrije dag, maar omdat de kindjes hier niet veel om handen hebben en graag naar school gaan, vinden ze dit geweldig! Wij gaan met plezier mee! Om 9 uur was er afgesproken om te vertrekken aan de school, maar omdat we in Afrika zitten werd het al snel een halfuurtje later om te vertrekken :-) geen probleem. We wandelen met z’n allen naar het strand en onderweg heeft de juffrouw een geweldig idee… het begon met de vraag: “Can you run?” Jaja, wij hebben dus een groot deel richting de zee gelopen met de kindjes. Ze vinden dit heel leuk. Dus doen we dit ook maar. In deze hitte is dit extra warm en extra zweten, maar we doen het voor de kindjes. We hebben praktisch aan elke vinger een kindjeshand vast om samen met ons naar het strand te wandelen: lekkere zweethanden krijg je hiervan :-) Aangekomen aan het strand zochten we een leuk plekje om ons te nestelen. Onder een paraplu dus, want anders werd het echt te warm. Al snel wilden we het water in, en ook de kindjes vonden dit een goed idee. Na enkele uren waterpret, kregen we van Mia een tapalapa met boter of mayonaise. En ook een bekertje water. Dit was zeker nodig want het was een bloedhete dag. Tegen 13.00 u besloten we om terug te gaan, het werd ons iets té warm. Met een volle tanki tanki (plaatselijke bus taxi) vertrekken we terug richting het schooltje en richting het dorp. De kindjes waren blijkbaar nog niet moe want ze zongen de hele rit. Eens aangekomen in het GamMol-huis zijn we in slaap gevallen. We waren moe… maar zeker voldaan. Na ons middagdutje zijn we naar de internethut gegaan waar we toch weer even contact hadden met het verre en koude België. Jammer genoeg was het enorm traag en hebben we onze mails niet kunnen lezen. Enkel MSN werkte. We kruipen nu vroeg in ons bedje, want we zijn helemaal op.
Dikke kus van ons allebei!
Deze morgen zijn we naar Brikama geweest om daar naar de markt te gaan. We hebben er vers fruit gekocht en een leuk stofje. We hebben steeds is de brandende hitte rondgelopen, we waren blij dat we in de late namiddag terug in het GamMol-huis waren. Hier hebben we wat tijd genomen om te relaxen, wat te rusten en wat op adem te komen. Daarna besloten we om te gaan koken. Het werd patatjes met spinazie en een kippenhamburger. De spinazie was bevroren, en we vonden er niets beter op dan het in de pan te gooien en te laten ontdooien. Geen goed idee!! Toch is het uiteindelijke maal echt lekker geworden!
Toen we besloten om te gaan slapen gingen we nog een laken nemen om goed in te kunnen slapen. Tot we plots kennis maakten met een ander huisdier. De spin. Geen gewone spin, een GROTE spin. Niet zo eentje zoals we in België kennen. Kristien verdient hier dan ook haar standbeeld! Heldhaftig ging ze de spin te lijf terwijl Ans toekeek van op afstand, met bijpassende geluiden… . Geen verdere commentaar!
Daarna deden we dan toch een poging om te gaan slapen. Niet makkelijk na zo’n kennismaking!
Dada!
18 februari 2008
Vandaag een dag waar we naar uitkeken. We gaan namelijk met de oudste kindjes naar het strand. Normaal is dit hun vrije dag, maar omdat de kindjes hier niet veel om handen hebben en graag naar school gaan, vinden ze dit geweldig! Wij gaan met plezier mee! Om 9 uur was er afgesproken om te vertrekken aan de school, maar omdat we in Afrika zitten werd het al snel een halfuurtje later om te vertrekken :-) geen probleem. We wandelen met z’n allen naar het strand en onderweg heeft de juffrouw een geweldig idee… het begon met de vraag: “Can you run?” Jaja, wij hebben dus een groot deel richting de zee gelopen met de kindjes. Ze vinden dit heel leuk. Dus doen we dit ook maar. In deze hitte is dit extra warm en extra zweten, maar we doen het voor de kindjes. We hebben praktisch aan elke vinger een kindjeshand vast om samen met ons naar het strand te wandelen: lekkere zweethanden krijg je hiervan :-) Aangekomen aan het strand zochten we een leuk plekje om ons te nestelen. Onder een paraplu dus, want anders werd het echt te warm. Al snel wilden we het water in, en ook de kindjes vonden dit een goed idee. Na enkele uren waterpret, kregen we van Mia een tapalapa met boter of mayonaise. En ook een bekertje water. Dit was zeker nodig want het was een bloedhete dag. Tegen 13.00 u besloten we om terug te gaan, het werd ons iets té warm. Met een volle tanki tanki (plaatselijke bus taxi) vertrekken we terug richting het schooltje en richting het dorp. De kindjes waren blijkbaar nog niet moe want ze zongen de hele rit. Eens aangekomen in het GamMol-huis zijn we in slaap gevallen. We waren moe… maar zeker voldaan. Na ons middagdutje zijn we naar de internethut gegaan waar we toch weer even contact hadden met het verre en koude België. Jammer genoeg was het enorm traag en hebben we onze mails niet kunnen lezen. Enkel MSN werkte. We kruipen nu vroeg in ons bedje, want we zijn helemaal op.
Dikke kus van ons allebei!
Dagboek deel 5
17 februari 2008
Deze morgen zijn we naar Brikama geweest om daar naar de markt te gaan. We hebben er vers fruit gekocht en een leuk stofje. We hebben steeds is de brandende hitte rondgelopen, we waren blij dat we in de late namiddag terug in het GamMol-huis waren. Hier hebben we wat tijd genomen om te relaxen, wat te rusten en wat op adem te komen. Daarna besloten we om te gaan koken. Het werd patatjes met spinazie en een kippenhamburger. De spinazie was bevroren, en we vonden er niets beter op dan het in de pan te gooien en te laten ontdooien. Geen goed idee!! Toch is het uiteindelijke maal echt lekker geworden!
Toen we besloten om te gaan slapen gingen we nog een laken nemen om goed in te kunnen slapen. Tot we plots kennis maakten met een ander huisdier. De spin. Geen gewone spin, een GROTE spin. Niet zo eentje zoals we in België kennen. Kristien verdient hier dan ook haar standbeeld! Heldhaftig ging ze de spin te lijf terwijl Ans toekeek van op afstand, met bijpassende geluiden… . Geen verdere commentaar!
Daarna deden we dan toch een poging om te gaan slapen. Niet makkelijk na zo’n kennismaking!
Dada!
18 februari 2008
Vandaag een dag waar we naar uitkeken. We gaan namelijk met de oudste kindjes naar het strand. Normaal is dit hun vrije dag, maar omdat de kindjes hier niet veel om handen hebben en graag naar school gaan, vinden ze dit geweldig! Wij gaan met plezier mee! Om 9 uur was er afgesproken om te vertrekken aan de school, maar omdat we in Afrika zitten werd het al snel een halfuurtje later om te vertrekken :-) geen probleem. We wandelen met z’n allen naar het strand en onderweg heeft de juffrouw een geweldig idee… het begon met de vraag: “Can you run?” Jaja, wij hebben dus een groot deel richting de zee gelopen met de kindjes. Ze vinden dit heel leuk. Dus doen we dit ook maar. In deze hitte is dit extra warm en extra zweten, maar we doen het voor de kindjes. We hebben praktisch aan elke vinger een kindjeshand vast om samen met ons naar het strand te wandelen: lekkere zweethanden krijg je hiervan :-) Aangekomen aan het strand zochten we een leuk plekje om ons te nestelen. Onder een paraplu dus, want anders werd het echt te warm. Al snel wilden we het water in, en ook de kindjes vonden dit een goed idee. Na enkele uren waterpret, kregen we van Mia een tapalapa met boter of mayonaise. En ook een bekertje water. Dit was zeker nodig want het was een bloedhete dag. Tegen 13.00 u besloten we om terug te gaan, het werd ons iets té warm. Met een volle tanki tanki (plaatselijke bus taxi) vertrekken we terug richting het schooltje en richting het dorp. De kindjes waren blijkbaar nog niet moe want ze zongen de hele rit. Eens aangekomen in het GamMol-huis zijn we in slaap gevallen. We waren moe… maar zeker voldaan. Na ons middagdutje zijn we naar de internethut gegaan waar we toch weer even contact hadden met het verre en koude België. Jammer genoeg was het enorm traag en hebben we onze mails niet kunnen lezen. Enkel MSN werkte. We kruipen nu vroeg in ons bedje, want we zijn helemaal op.
Dikke kus van ons allebei!
Deze morgen zijn we naar Brikama geweest om daar naar de markt te gaan. We hebben er vers fruit gekocht en een leuk stofje. We hebben steeds is de brandende hitte rondgelopen, we waren blij dat we in de late namiddag terug in het GamMol-huis waren. Hier hebben we wat tijd genomen om te relaxen, wat te rusten en wat op adem te komen. Daarna besloten we om te gaan koken. Het werd patatjes met spinazie en een kippenhamburger. De spinazie was bevroren, en we vonden er niets beter op dan het in de pan te gooien en te laten ontdooien. Geen goed idee!! Toch is het uiteindelijke maal echt lekker geworden!
Toen we besloten om te gaan slapen gingen we nog een laken nemen om goed in te kunnen slapen. Tot we plots kennis maakten met een ander huisdier. De spin. Geen gewone spin, een GROTE spin. Niet zo eentje zoals we in België kennen. Kristien verdient hier dan ook haar standbeeld! Heldhaftig ging ze de spin te lijf terwijl Ans toekeek van op afstand, met bijpassende geluiden… . Geen verdere commentaar!
Daarna deden we dan toch een poging om te gaan slapen. Niet makkelijk na zo’n kennismaking!
Dada!
18 februari 2008
Vandaag een dag waar we naar uitkeken. We gaan namelijk met de oudste kindjes naar het strand. Normaal is dit hun vrije dag, maar omdat de kindjes hier niet veel om handen hebben en graag naar school gaan, vinden ze dit geweldig! Wij gaan met plezier mee! Om 9 uur was er afgesproken om te vertrekken aan de school, maar omdat we in Afrika zitten werd het al snel een halfuurtje later om te vertrekken :-) geen probleem. We wandelen met z’n allen naar het strand en onderweg heeft de juffrouw een geweldig idee… het begon met de vraag: “Can you run?” Jaja, wij hebben dus een groot deel richting de zee gelopen met de kindjes. Ze vinden dit heel leuk. Dus doen we dit ook maar. In deze hitte is dit extra warm en extra zweten, maar we doen het voor de kindjes. We hebben praktisch aan elke vinger een kindjeshand vast om samen met ons naar het strand te wandelen: lekkere zweethanden krijg je hiervan :-) Aangekomen aan het strand zochten we een leuk plekje om ons te nestelen. Onder een paraplu dus, want anders werd het echt te warm. Al snel wilden we het water in, en ook de kindjes vonden dit een goed idee. Na enkele uren waterpret, kregen we van Mia een tapalapa met boter of mayonaise. En ook een bekertje water. Dit was zeker nodig want het was een bloedhete dag. Tegen 13.00 u besloten we om terug te gaan, het werd ons iets té warm. Met een volle tanki tanki (plaatselijke bus taxi) vertrekken we terug richting het schooltje en richting het dorp. De kindjes waren blijkbaar nog niet moe want ze zongen de hele rit. Eens aangekomen in het GamMol-huis zijn we in slaap gevallen. We waren moe… maar zeker voldaan. Na ons middagdutje zijn we naar de internethut gegaan waar we toch weer even contact hadden met het verre en koude België. Jammer genoeg was het enorm traag en hebben we onze mails niet kunnen lezen. Enkel MSN werkte. We kruipen nu vroeg in ons bedje, want we zijn helemaal op.
Dikke kus van ons allebei!
zondag 17 februari 2008
Dagboek deel 4
15 februari 2008
Eindelijk, een lange nachtrust. Het enige rare dat deze nacht gebeurde was Kristien die begon te praten in het Engels… . Blijkbaar kan ze geen genoeg krijgen van de plaatselijke taal. We staan op om 9 uur, en horen iemand aan de deur. De plaatselijke bakkersvrouw staat aan de deur met 2 verse, warme tapalapabroodjes. Super lekker!! Na het ontbijt vertrekken we richting het kobisalaschooltje. We hoopten hier Mia aan te treffen maar zij was al reeds vertrokken naar Serekunda. Dus zijn we terug naar huis gewandeld wanneer school gedaan is. De kindjes kregen allemaal iets lekkers zodat ze met een goed gevoel de school verlaten. Zo zouden ze zeker niet vergeten om op maandag terug te keren. Dit omdat de kinderen in de nursery school niet verplicht zijn om naar school te gaan. Na de middag is Mia naar hier gekomen om afspraken te maken in verband met de komende weken. Vermits zij donderdag naar huis vertrekt voor drie weken zijn deze afspraken dus van groot belang! Na het bezoek van Mia hadden we afgesproken met Fajatta om te gaan winkelen. Dit werd een lange rit. Eerst gingen we met de bus-taxi naar Brikama, en daar hebben we een auto van iemand mogen lenen. In Gambia is het de gewoonte dat ze met een lege benzinetank toch nog overal naartoe rijden. Dus elke keer als wij instappen, hopen we maar dat we er toch nog zullen geraken. Het auto rijden in Gambia is op zich al een groot avontuur! Na deze drukke dag zijn we dan snel gaan slapen, omdat we er vroeg uit moeten morgen!
Groetjes!
16 februari 2008
Hoera! Onze eerste kakkerlakvrije dag! Zeker een dag om te onthouden. We zijn al vroeg op want we gaan vandaag een bezoekje brengen aan Stephanie en Iris in Senegambia. We rijden hier naartoe met een taxi, die ons blijkbaar weer veel te veel heeft doen betalen. We rijden daarna samen verder naar Crocodile pool. Hier leven heel wat krokodillen, en we slaagden er zelfs in om er eentje aan te raken. Een hele belevenis! Na het krokodillenavontuur zijn we naar de guesthouse van Iris en Stephanie gegaan om er een kijkje te gaan nemen. Onze bevindingen: Geslaagd!
Na de guesthouse zijn we naar de zee gegaan. Hier hebben we een bord vol met vers fruit gegeten (mmmm) enorm lekker en heel verfrissend. Na anderhalf uurtje aan het strand te genieten, gingen we naar huis. We verheugen ons al op die pizza bij de Italiaan onder de boom. (waar we al drie dagen willen gaan eten) Eens aangekomen aan de pizzaboom blijkt dat hij gesloten is… Wat nu gedaan? We zoeken eventjes verder naar een andere pizzaman, maar geven onze hoop al snel op. We herinnerden ons nog een restaurantje van een dame die we tegen waren gekomen tijdens onze wandeling, een paar dagen geleden. We besloten om daar te gaan eten. Onze eerste keer dat we het Gambiaanse eten gingen verkennen. Toch bleek dat onze angst onterecht was, het eten was super lekker! Wanneer we thuis kwamen hebben we ons nog ingesmeerd met aftersun, dit bleek nodig te zijn … :-) . We zien een beetje rood!
Slaapwel!!
Eindelijk, een lange nachtrust. Het enige rare dat deze nacht gebeurde was Kristien die begon te praten in het Engels… . Blijkbaar kan ze geen genoeg krijgen van de plaatselijke taal. We staan op om 9 uur, en horen iemand aan de deur. De plaatselijke bakkersvrouw staat aan de deur met 2 verse, warme tapalapabroodjes. Super lekker!! Na het ontbijt vertrekken we richting het kobisalaschooltje. We hoopten hier Mia aan te treffen maar zij was al reeds vertrokken naar Serekunda. Dus zijn we terug naar huis gewandeld wanneer school gedaan is. De kindjes kregen allemaal iets lekkers zodat ze met een goed gevoel de school verlaten. Zo zouden ze zeker niet vergeten om op maandag terug te keren. Dit omdat de kinderen in de nursery school niet verplicht zijn om naar school te gaan. Na de middag is Mia naar hier gekomen om afspraken te maken in verband met de komende weken. Vermits zij donderdag naar huis vertrekt voor drie weken zijn deze afspraken dus van groot belang! Na het bezoek van Mia hadden we afgesproken met Fajatta om te gaan winkelen. Dit werd een lange rit. Eerst gingen we met de bus-taxi naar Brikama, en daar hebben we een auto van iemand mogen lenen. In Gambia is het de gewoonte dat ze met een lege benzinetank toch nog overal naartoe rijden. Dus elke keer als wij instappen, hopen we maar dat we er toch nog zullen geraken. Het auto rijden in Gambia is op zich al een groot avontuur! Na deze drukke dag zijn we dan snel gaan slapen, omdat we er vroeg uit moeten morgen!
Groetjes!
16 februari 2008
Hoera! Onze eerste kakkerlakvrije dag! Zeker een dag om te onthouden. We zijn al vroeg op want we gaan vandaag een bezoekje brengen aan Stephanie en Iris in Senegambia. We rijden hier naartoe met een taxi, die ons blijkbaar weer veel te veel heeft doen betalen. We rijden daarna samen verder naar Crocodile pool. Hier leven heel wat krokodillen, en we slaagden er zelfs in om er eentje aan te raken. Een hele belevenis! Na het krokodillenavontuur zijn we naar de guesthouse van Iris en Stephanie gegaan om er een kijkje te gaan nemen. Onze bevindingen: Geslaagd!
Na de guesthouse zijn we naar de zee gegaan. Hier hebben we een bord vol met vers fruit gegeten (mmmm) enorm lekker en heel verfrissend. Na anderhalf uurtje aan het strand te genieten, gingen we naar huis. We verheugen ons al op die pizza bij de Italiaan onder de boom. (waar we al drie dagen willen gaan eten) Eens aangekomen aan de pizzaboom blijkt dat hij gesloten is… Wat nu gedaan? We zoeken eventjes verder naar een andere pizzaman, maar geven onze hoop al snel op. We herinnerden ons nog een restaurantje van een dame die we tegen waren gekomen tijdens onze wandeling, een paar dagen geleden. We besloten om daar te gaan eten. Onze eerste keer dat we het Gambiaanse eten gingen verkennen. Toch bleek dat onze angst onterecht was, het eten was super lekker! Wanneer we thuis kwamen hebben we ons nog ingesmeerd met aftersun, dit bleek nodig te zijn … :-) . We zien een beetje rood!
Slaapwel!!
donderdag 14 februari 2008
Dagboek deel 3
Woensdag 13 februari 2008
Ieuw! Kakkerlakken verstoort onze nachtrust. Bij gevolg start onze dag om 3.23 uur ’s MORGENS! Het beloofde dus een lange lange dag te worden. We hebben ons beziggehouden met videofragmenten te bewerken, kruiswoordraadsel, boekjes lezen, muziek beluisteren, berichten sturen: waar vreemd genoeg geen reactie op kwam… :-) Een kakkerlak is in Gambia een vrij vies beest, hier volgt een beschrijving: een lijf van ongeveer een dikke 4 cm, 1 cm dikte, hakenpoten, voelsprieten van ongeveer 10 cm. Het beestje maakt best veel lawaai als het zich verplaatst, het kraakt. Wat het nog erger maakt is dat de beestjes razendsnel zijn. Gelukkig eten ze ons niet op. Na een nacht van weinig slaap, kwamen de ergernissen boven. Alle mensen deden wel iets waar we ons niet in konden vinden. Nogmaals het bidden om 6 uur ’s morgens, een beetje het geluid van een treurende wolf. Onze grootste ergernis is de taxibus. Hét vervoersmiddel bij uitstek. Een beschrijving: een doorsnee busje van bouwvakkers met normaal gezien een capaciteit van 8 – 10 personen. Maar… hier vertrekt het busje pas als het vol is, en vol is hier ook letterlijk VOL, ook het dak. Ook dieren mogen steeds aan en op boord. Ook langs de zijkanten hangen enkele medereizigers. Het positieve is dat we slechts 8 dalassies moeten betalen. Om onze dag een beetje goed te maken, zijn we gaan winkelen met positieve moed. Dit sloeg snel om. Overal worden we aanzien als euromiljonairs die steeds veel geld bijhebben. (dit is dus niet het geval!) Ondanks alle tegenslagen zijn we er toch in geslaagd om een leuk souvenir te kopen. Wij hebben afgepingeld; hier noemen ze het de “monkey business”. ’s Avonds eventjes een dipje door de afgelopen dag. We besluiten om op de zetel te slapen onder het muskietennet. Onze dag eindigt, hoe kon het ook anders, met een tegenslag: de elektriciteit valt juist uit wanneer we besloten om met een klein lichtje aan te slapen. Maar ach, we overleven het wel. Op naar een betere dag!
Groetjes!
14 februari 2008
Vandaag is het Valentijnsdag, cupido heeft ervoor gezorgd dat het een positievere dag werd. Na een goede nachtrust lag er een dode kakkerlak. We zien ze hier liever dood dan levend. We maken vandaag onze keuze van het stageschooltje bekend; dit wordt Kobisala, een schooltje in de buurt van het strand. Je kan dit opzoeken op: www.kobisalaschool.org. We zijn naar een dokter geweest in Tanjé, omdat Ans veel last heeft van huiduitslag en jeuk. De analyse van de dokter was dat het gaat om een typische tropische huidziekte. Ze kreeg een fles “melk” om haar in te smeren en enkele pilletjes. Het gaat snel beteren! Daarna zijn we met Fajatta geld gaan wisselen. Deze keer met een taxi, we waren er nog niet klaar voor om al met de bustaxi te gaan. Als we terug zijn, maken we een fikse wandeling in ons dorpje! Dit deed ons echt goed. Hierna gaan we op het internet om onze blog verder aan te vullen en mailtjes te beantwoorden. Dan terug naar het huisje wat rusten en een spelletje spelen. Het was een leuke dag geweest!
Dikke knuffel!
Ieuw! Kakkerlakken verstoort onze nachtrust. Bij gevolg start onze dag om 3.23 uur ’s MORGENS! Het beloofde dus een lange lange dag te worden. We hebben ons beziggehouden met videofragmenten te bewerken, kruiswoordraadsel, boekjes lezen, muziek beluisteren, berichten sturen: waar vreemd genoeg geen reactie op kwam… :-) Een kakkerlak is in Gambia een vrij vies beest, hier volgt een beschrijving: een lijf van ongeveer een dikke 4 cm, 1 cm dikte, hakenpoten, voelsprieten van ongeveer 10 cm. Het beestje maakt best veel lawaai als het zich verplaatst, het kraakt. Wat het nog erger maakt is dat de beestjes razendsnel zijn. Gelukkig eten ze ons niet op. Na een nacht van weinig slaap, kwamen de ergernissen boven. Alle mensen deden wel iets waar we ons niet in konden vinden. Nogmaals het bidden om 6 uur ’s morgens, een beetje het geluid van een treurende wolf. Onze grootste ergernis is de taxibus. Hét vervoersmiddel bij uitstek. Een beschrijving: een doorsnee busje van bouwvakkers met normaal gezien een capaciteit van 8 – 10 personen. Maar… hier vertrekt het busje pas als het vol is, en vol is hier ook letterlijk VOL, ook het dak. Ook dieren mogen steeds aan en op boord. Ook langs de zijkanten hangen enkele medereizigers. Het positieve is dat we slechts 8 dalassies moeten betalen. Om onze dag een beetje goed te maken, zijn we gaan winkelen met positieve moed. Dit sloeg snel om. Overal worden we aanzien als euromiljonairs die steeds veel geld bijhebben. (dit is dus niet het geval!) Ondanks alle tegenslagen zijn we er toch in geslaagd om een leuk souvenir te kopen. Wij hebben afgepingeld; hier noemen ze het de “monkey business”. ’s Avonds eventjes een dipje door de afgelopen dag. We besluiten om op de zetel te slapen onder het muskietennet. Onze dag eindigt, hoe kon het ook anders, met een tegenslag: de elektriciteit valt juist uit wanneer we besloten om met een klein lichtje aan te slapen. Maar ach, we overleven het wel. Op naar een betere dag!
Groetjes!
14 februari 2008
Vandaag is het Valentijnsdag, cupido heeft ervoor gezorgd dat het een positievere dag werd. Na een goede nachtrust lag er een dode kakkerlak. We zien ze hier liever dood dan levend. We maken vandaag onze keuze van het stageschooltje bekend; dit wordt Kobisala, een schooltje in de buurt van het strand. Je kan dit opzoeken op: www.kobisalaschool.org. We zijn naar een dokter geweest in Tanjé, omdat Ans veel last heeft van huiduitslag en jeuk. De analyse van de dokter was dat het gaat om een typische tropische huidziekte. Ze kreeg een fles “melk” om haar in te smeren en enkele pilletjes. Het gaat snel beteren! Daarna zijn we met Fajatta geld gaan wisselen. Deze keer met een taxi, we waren er nog niet klaar voor om al met de bustaxi te gaan. Als we terug zijn, maken we een fikse wandeling in ons dorpje! Dit deed ons echt goed. Hierna gaan we op het internet om onze blog verder aan te vullen en mailtjes te beantwoorden. Dan terug naar het huisje wat rusten en een spelletje spelen. Het was een leuke dag geweest!
Dikke knuffel!
dinsdag 12 februari 2008
Dagboek deel 2
10 februari 2008
6 uur in de morgen en we werden wakker door een vreemd geluid. Eerst konden we dit niet goed plaatsen, maar al snel hadden we door dat de mensen aan het bidden waren. Dit doen ze 5 keer per dag, en hierbij worden ook micro’s ingeschakeld, en kan heel de buurt dit horen. Toch wel even wennen zo vroeg in de morgen! Toch maar proberen om even verder te slapen. Dit duurde helaas niet zo lang meer, om 8 uur werden we wakker gebeld door Fajatta. Reden: Onbekend! Dus we waren wakker, helaasJ . Dus dan maar opstaan! We hebben dan samen met Lamin (Kebbeh) het plaatselijke brood gaan halen. (=tapalapa) Het broodje was erg vers, en dus erg lekker. Samen met de choco een heerlijk ontbijt! Daarna hebben we, jawel, gepoetst! Onze zondag werd dus géén rustdag! De tijd vliegt hier echt. Hoewel onze dag vroeg begon, was het alweer snel middag. Daarna zijn we naar de plaatselijke internethut gegaan, en we hebben daar ook toegang gevonden tot het web! Na laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaang wachten en heeeeeeeeeeel veel geduld hebben we ons verslag kunnen posten. De plaatselijke ‘internethutuitbater’ heeft ons goed verder geholpen. Na een anderhalf uur zijn we dan teruggekeerd naar ons huis en hebben we nog even gevoetbald met de kindjes. Wij zijn duidelijk géén talentenJ . Dit was zeker een leuk moment, en voor het eerst hadden we echt het gevoel dat we meer waren dan alleen maar een blanke. Daarna zijn we naar binnen gegaan en hebben we gegeten. In de namiddag hebben we dan voor school gewerkt, en tegen de avond aan zijn we met Fajatta gaan shoppen in een stadje dichtbij Sanyang. De hele rit was een groot avontuur. Onderweg kwamen we enkele obstakels tegen. Eerst kwam er een kip oversteken, daarna zagen we ook overstekende koeien en een paard. Geen alledaags zicht in België, maar doodgewoon in Gambia. In België vinden we de verkeersdrempels in Gambia vinden we ‘Sleeping Polices’.
Ihorara!! (= goodevening)
11 februari 2008
Vandaag staan we op na een goed nachtje slapen. Alhoewel Kristien last had van een nachtmerrie was alles toch in orde. Vandaag gaan we naar enkele schooltjes kijken, en mogen we beslissen in welk schooltje we willen lesgeven. Dat is natuurlijk erg spannend. Voor we dit kunnen doen hebben we eerst een afspraak met het hoofd van Sanyang. Hij vertelde ons dat we welkom waren, en dat we altijd naar hem mogen komen indien er problemen zijn. Dit stelt ons natuurlijk gerust! Vanaf dan werden we begeleid door Lamin Kebbeh, hij stelde ons steeds voor aan de directeur van de school, en daarna kregen we een rondleiding. In de klassen zelf werden er liedjes voor ons gezongen. Dit was toch echt wel een bijzonder moment voor ons. Al de leerkrachten waren erg gemotiveerd, en zagen het allemaal zitten dat wij in hun schooltje zouden helpen. We hebben er heel veel foto’s getrokken, we hebben gefilmd, … allemaal unieke herinneringen. Elke school had zijn eigen sterke kanten, en ook kanten waarbij wij hen zouden kunnen helpen. Dus elke school lijkt voor ons een uitdaging! Wij zijn er ongelofelijk hard van verschoten dat de kinderen ons zo hebben ontvangen. Het onderwijs is heel verschillend van dat in België. De kinderen worden helemaal gedrild en leren door na te zeggen en meerdere malen te herhalen. Sommige kinderen zagen ons er echt niet gelukkig uit. Toen we de scholen verlieten, zagen we safaribussen met toeristen. Ze kwamen eens kijken naar de kinderen, het leek wel of ze naar een dierentuin kwamen kijken. Het bezoek was best confronterend. Morgen zullen we nog 2 scholen bezoeken, en daarna maken we onze definitieve keuze. In de namiddag werd de hitte ons een beetje te veel en zijn we naar huis gegaan. Het is toch een hele aanpassing wanneer je in Afrika een hele dag op de been moet zijn. Al een geluk dat Lamin onze verpleger van dienst werd, en Kristien een privé hoofdmassage heeft gegeven! We hebben er deze avond een Belgische avond van gemaakt, we hebben er namelijk frietjes gegetenJ. Mmm lekker! En daarmee gaan we dan ons dagboek afsluiten voor vandaag!
Dikke kus van ons alletwee!
X
12 februari 2008
Weer hetzelfde ritueel zoals elke ochtend: het gebed. Een ongewenste bezoeker meldde zich voor het raam, een kakkerlak, deze keer wel een levende! We waren ineens volledig wakkergeschut. Onze jacht op de kakkerlak kon beginnen, hij moest eraan geloven. Dit is ook gelukt! We moesten vandaag vroeg opstaan omdat we nog 2 scholen gingen bezoeken. We wilden de warmte deze keer voor blijven. Maar er was een spelbreker: de regen … Het regent tijdens het droogseizoen namelijk bijna nooit, behalve deze morgen dus. We hadden dit niet verwacht en dachten dus dat er kippen op het dak zaten. Jaja in Gambia is dit mogelijk. Gelukkig was de regen van korte duur en konden we alsnog tijdig vertrekken. Een hele trip te voet op een zandweg stond ons te wachten. Door de regen hadden we niet veel last van opwaaiend zand. We werden op beide scholen hartelijk ontvangen en mochten hun “visitersbook” tekenen. In het tweede schooltje kwamen we Mia tegen, een Belgische die al 12 jaar in Gambia komt. Ze heeft het schooltje samen met een Gambiaan opgericht. Na het bezoek heeft ze ons mee naar haar huis genomen en later naar het strand. We hebben er mooie schelpen gevonden en wat genoten. Deze keer kreeg Ans een privé behandeling van Lamin. Hij verzorgde haar met (een beetje (veel) vies ruikende) ‘bambo-oil’. Dit was omdat hij dacht dat dit hielp tegen de jeuk. Toen we terug in het huisje waren, hadden we rust. Dit deed ons wel goed. Na even rusten, hebben we nog wat rondgelopen in het dorpje. De kinderen roepen steeds “Hello, how are you?” en willen onze handen aanraken. We gaan tijdig terug naar binnen, want hier wordt het ineens heel donker. De nacht valt. We kijken nog een filmpje en we kruipen in ons bed.
Slaap zacht!
zondag 10 februari 2008
Dagboek
Vrijdag 8 februari
We vertrekken! Na een goei twee uur rijden, zijn we aangekomen in Schiphol. Daar moesten we al even zoeken om op de juiste plaats terecht te komen. Het inchecken verliep erg vlot. Dit was al een klein wonder want we hadden behoorlijk wat overgewicht mee. We ondervonden geen problemen, en niemand was iets vergeten mee te nemen. Daarna volgde het afscheid. Dit was voor ons allemaal wel een moeilijk moment. Vele traantjes zijn er gevloeid, maar daarna zijn we toch vertrokken. Door de passencontrole, door de vele gangen tot aan de juiste gate. Na en half uurtje wachten was de rij al heel lang geworden, tot plots op de schermen verscheen dat we ons moesten verplaatsen naar een andere gate. D28, daar zouden we vertrekken naar Banjul. We zagen door het raampje de verschillende koffers opgeladen worden. Daarna konden we de vlieger op. We stijgen op met een vertraging van anderhalf uur. Dit valt dan al bij al nog wel mee. We zitten met vier bij elkaar. Alleen is het wel jammer dat er een iemand met een gang tussen zit. Maar zij heeft wel het gezelschap gekregen van 2 vriendelijke Belgen, die haar doorheen de vlucht vele aardrijkskundige tips geeft. Nu zitten we boven in de lucht, om 18.15 u (om precies te zijn boven de Sahara) en hebben we al 3 uur en een half gevlogen. We hangen op 10 000 meter hoogte, en ze spelen de film RatatouilleJ. We gaan tegen een snelheid van 820 km per uur. Snel dus nadert ons avontuur in Gambia. We hebben op de vlieger ook gegeten. We kregen patatjes met erwtjes en maïs en 2 (kleine) bouletten. Daarbij zat ook nog een klein potje met pasta. Hierbij zaten ook nog olijven en zalm. We kregen ook een klein kaasje om op te eten. Als nagerecht kregen we dan een stukje appelcake (met amandelen denk ikJ). Over het algemeen nog redelijk lekker. Eens geland in Banjul werden we opgewacht door een (gammele) bus. Deze bracht ons naar een gebouw. Dit was onze eerste kennismaking met de plaatselijke bevolking. Dankzij blonde haren heb je hier wel een streepje voorJ. Aan de douane moesten we onze reispassen laten zien samen met het immigratieformulier, toch al een momentje van stress voor ons! Gelukkig stond Fajatta ons al op te wachten. We hebben dan onze bagage op de karretjes geladen. Fajatta zorgde ervoor dat we snel door de verschillende controles door waren. Abdoulie stond al klaar met de wagen, maar die bleek te klein te zijn voor 4 personen en de bijbehorende bagage. Fajatta ging op zoek naar een extra auto, terwijl Abdoulie de bagage op en in de auto laadde. Een hele belevenis, en een grappig gezicht! J. Nu op weg naar ons hotel Mansea Beach. Het was een hotel volgens Afrikaanse normen, dus niet echt comfortabel. We zijn nog een cola gaan drinken (flesjes van 33cl!!). En daarna zijn we in bed gekropen. Jammer van de muggen die ons wakker hebben gehouden die nacht.
Morgen zien we Gambia dan voor het eerst bij daglicht!
Slaapwel!!
Zaterdag 9 februari
We worden wakker met het geluid van vogels. De nacht was kort maar we hadden toch iets geslapen. Doordat er heel wat muggen in de kamer zaten zat slapen er jammer genoeg niet veel in. We maakten ons klaar voor het ontbijt. Het was een buffet. We vonden er tapalappa (brood in Gambia), confituur van aardbeien en andere bessen. Er was een soort van Engels ontbijt (bonen, spiegelei en worst) en er was cornflakes. Voor te drinken was er fruitsap en thee of koffie. Als nagerecht kon je ook nog bananen eten. Wanneer we aan de ontbijttafel zaten kregen we plots bezoek van apen. Deze aten alles op wat er voor het grijpen lag, dus vele bananen moesten er aan geloven. Dit vonden we wel speciaal…!
We hadden om negen uur afgesproken met Fajatta, dus we gingen onze spullen nemen en naar de uitgang. Dan kwamen we pas echt in contact met de Afrikaanse cultuur, stiptheid nemen ze niet namelijk zo nauw! Om elf uur kwam Fakatta er aan, en hadden we eindelijk een taxi om mee verder te rijden. Al de valiezen gingen op de auto, of erin. We gingen dan naar een wisselkantoortje om ons geld te wisselen. We hadden geluk dat we Fajatta en Abdoulie bijhadden, want de mensen proberen om ons te bedriegen waar we zelf bijstaan. Het geld werd dus 5 keer nageteld voordat we het meenamen. Wanneer we het geld dan in handen hadden kwamen we tot het besluit dat dit helemaal niet in onze portefeuille paste. Het pakje geld bestond uit 50 briefjes, dus een hele stapel! Wanneer dit geregeld was zijn we met het busje naar ons huis in Sanyang gereden. Daarna hebben we onze bagage achtergelaten, en zijn we gaan winkelen in Serekunda. Daar deden we onze inkopen voor de volgende dagen. We kochten onder andere pasta, currypoeder, soep, cornflakes, … .
Daarna ging Abdoelie naar huis, en moesten we alleen terug met de bustaxi. In Sanyang maakten we dan kennis met Lamin Kebbeh en Lamin Sambou, 2 fantastische mensen waarop we steeds kunnen rekenen.
Daarna maakten we onze eerste maaltijd in ons huisje. (spaghetti) Daarna hebben we ons gesetteld en gedoucht.
Wanneer we er weer helemaal voor waren zijn we de buurt wat gaan verkennen. We kregen veel aandacht van de plaatselijke bevolking, en kregen zelfs een persoonlijke escorte mee. Hij vertelde ons waar we konden telefoneren, en op internet konden gaan.
’s Avonds kregen we dan nog bezoek van Lamin, hij bracht enkele verschillende appelsienen. Hij leerde ons deze schillen, en de smaken kennen. Het was erg lekker! Hij bracht ook een zakje schelpen mee, en hij vertelde ons dat deze ‘good-luck’ brachten. We hebben hiervan ons eigen ‘kunstwerkje’ van gemaakt, om ons huisje wat gezellig te maken. (foto volgt nog). Hij leerde ons ook enkele woordjes Madinka, op die manier kunnen we communiceren met de plaatselijke bevolking. Al is het maar een basis!! Vb. Isama: Goedemorgen! ; Kodi tanante: Hoe gaat het? ; Itonding: Wat is je naam?
Kortom, het was een drukke dag, met veel verschillende indrukken.
Tot morgen!
We vertrekken! Na een goei twee uur rijden, zijn we aangekomen in Schiphol. Daar moesten we al even zoeken om op de juiste plaats terecht te komen. Het inchecken verliep erg vlot. Dit was al een klein wonder want we hadden behoorlijk wat overgewicht mee. We ondervonden geen problemen, en niemand was iets vergeten mee te nemen. Daarna volgde het afscheid. Dit was voor ons allemaal wel een moeilijk moment. Vele traantjes zijn er gevloeid, maar daarna zijn we toch vertrokken. Door de passencontrole, door de vele gangen tot aan de juiste gate. Na en half uurtje wachten was de rij al heel lang geworden, tot plots op de schermen verscheen dat we ons moesten verplaatsen naar een andere gate. D28, daar zouden we vertrekken naar Banjul. We zagen door het raampje de verschillende koffers opgeladen worden. Daarna konden we de vlieger op. We stijgen op met een vertraging van anderhalf uur. Dit valt dan al bij al nog wel mee. We zitten met vier bij elkaar. Alleen is het wel jammer dat er een iemand met een gang tussen zit. Maar zij heeft wel het gezelschap gekregen van 2 vriendelijke Belgen, die haar doorheen de vlucht vele aardrijkskundige tips geeft. Nu zitten we boven in de lucht, om 18.15 u (om precies te zijn boven de Sahara) en hebben we al 3 uur en een half gevlogen. We hangen op 10 000 meter hoogte, en ze spelen de film RatatouilleJ. We gaan tegen een snelheid van 820 km per uur. Snel dus nadert ons avontuur in Gambia. We hebben op de vlieger ook gegeten. We kregen patatjes met erwtjes en maïs en 2 (kleine) bouletten. Daarbij zat ook nog een klein potje met pasta. Hierbij zaten ook nog olijven en zalm. We kregen ook een klein kaasje om op te eten. Als nagerecht kregen we dan een stukje appelcake (met amandelen denk ikJ). Over het algemeen nog redelijk lekker. Eens geland in Banjul werden we opgewacht door een (gammele) bus. Deze bracht ons naar een gebouw. Dit was onze eerste kennismaking met de plaatselijke bevolking. Dankzij blonde haren heb je hier wel een streepje voorJ. Aan de douane moesten we onze reispassen laten zien samen met het immigratieformulier, toch al een momentje van stress voor ons! Gelukkig stond Fajatta ons al op te wachten. We hebben dan onze bagage op de karretjes geladen. Fajatta zorgde ervoor dat we snel door de verschillende controles door waren. Abdoulie stond al klaar met de wagen, maar die bleek te klein te zijn voor 4 personen en de bijbehorende bagage. Fajatta ging op zoek naar een extra auto, terwijl Abdoulie de bagage op en in de auto laadde. Een hele belevenis, en een grappig gezicht! J. Nu op weg naar ons hotel Mansea Beach. Het was een hotel volgens Afrikaanse normen, dus niet echt comfortabel. We zijn nog een cola gaan drinken (flesjes van 33cl!!). En daarna zijn we in bed gekropen. Jammer van de muggen die ons wakker hebben gehouden die nacht.
Morgen zien we Gambia dan voor het eerst bij daglicht!
Slaapwel!!
Zaterdag 9 februari
We worden wakker met het geluid van vogels. De nacht was kort maar we hadden toch iets geslapen. Doordat er heel wat muggen in de kamer zaten zat slapen er jammer genoeg niet veel in. We maakten ons klaar voor het ontbijt. Het was een buffet. We vonden er tapalappa (brood in Gambia), confituur van aardbeien en andere bessen. Er was een soort van Engels ontbijt (bonen, spiegelei en worst) en er was cornflakes. Voor te drinken was er fruitsap en thee of koffie. Als nagerecht kon je ook nog bananen eten. Wanneer we aan de ontbijttafel zaten kregen we plots bezoek van apen. Deze aten alles op wat er voor het grijpen lag, dus vele bananen moesten er aan geloven. Dit vonden we wel speciaal…!
We hadden om negen uur afgesproken met Fajatta, dus we gingen onze spullen nemen en naar de uitgang. Dan kwamen we pas echt in contact met de Afrikaanse cultuur, stiptheid nemen ze niet namelijk zo nauw! Om elf uur kwam Fakatta er aan, en hadden we eindelijk een taxi om mee verder te rijden. Al de valiezen gingen op de auto, of erin. We gingen dan naar een wisselkantoortje om ons geld te wisselen. We hadden geluk dat we Fajatta en Abdoulie bijhadden, want de mensen proberen om ons te bedriegen waar we zelf bijstaan. Het geld werd dus 5 keer nageteld voordat we het meenamen. Wanneer we het geld dan in handen hadden kwamen we tot het besluit dat dit helemaal niet in onze portefeuille paste. Het pakje geld bestond uit 50 briefjes, dus een hele stapel! Wanneer dit geregeld was zijn we met het busje naar ons huis in Sanyang gereden. Daarna hebben we onze bagage achtergelaten, en zijn we gaan winkelen in Serekunda. Daar deden we onze inkopen voor de volgende dagen. We kochten onder andere pasta, currypoeder, soep, cornflakes, … .
Daarna ging Abdoelie naar huis, en moesten we alleen terug met de bustaxi. In Sanyang maakten we dan kennis met Lamin Kebbeh en Lamin Sambou, 2 fantastische mensen waarop we steeds kunnen rekenen.
Daarna maakten we onze eerste maaltijd in ons huisje. (spaghetti) Daarna hebben we ons gesetteld en gedoucht.
Wanneer we er weer helemaal voor waren zijn we de buurt wat gaan verkennen. We kregen veel aandacht van de plaatselijke bevolking, en kregen zelfs een persoonlijke escorte mee. Hij vertelde ons waar we konden telefoneren, en op internet konden gaan.
’s Avonds kregen we dan nog bezoek van Lamin, hij bracht enkele verschillende appelsienen. Hij leerde ons deze schillen, en de smaken kennen. Het was erg lekker! Hij bracht ook een zakje schelpen mee, en hij vertelde ons dat deze ‘good-luck’ brachten. We hebben hiervan ons eigen ‘kunstwerkje’ van gemaakt, om ons huisje wat gezellig te maken. (foto volgt nog). Hij leerde ons ook enkele woordjes Madinka, op die manier kunnen we communiceren met de plaatselijke bevolking. Al is het maar een basis!! Vb. Isama: Goedemorgen! ; Kodi tanante: Hoe gaat het? ; Itonding: Wat is je naam?
Kortom, het was een drukke dag, met veel verschillende indrukken.
Tot morgen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
